نور

آن حالتی خوش است که مستانه بگذرد
یعنی به زیر مِنّت پیمانه بگذرد

روزیِ ما به دست کریمان آشناست
کفر است پای سفره ی بیگانه بگذرد

سوگند می خوریم که ما گنج می شویم
یک شب اگر که شاه ز ویرانه بگذرد

خدمتگذار اهل خرابات اگر شدی
ایام نوکری تو شاهانه بگذرد

ما عقل خویش را سر عشق تو باختیم
بگذار عمرمان همه دیوانه بگذرد

دور از نگاه کعبه تو را می کند طواف
کافی است از کنار تو پروانه بگذرد

این روزگار می گذرد خوب یا که بد
بهتر که عمر ما در ِاین خانه بگذرد